Troebel zicht, een waas voor de doorgaans betraande ogen
deden steevast geloven.
Elke kleine halm om naar geluk te grijpen,
een bewering jou te begrijpen.

Hoe goed je ook kan voelen,
het hoofd nam over.
Deed wroeten, deed woelen.

Passie als drijfkracht.
Verzeild in een spel van macht en onmacht.

Een kluwen.
Verstrikt, verstikt.

Gedachten brachten verwarring, spraakgebrek.
Spraakgebrek op haar beurt geen gesprek.
En dan, zie daar!
Bij de finish,
twee mensen op hun bek.

​